Şayet... Şiiri - Necla Ünal

Geceyi seviyorum,
Tüm çirkinlikleri yok ediyor bir anda
Yutuveriyor sanki,
Güzelliklere hasret koca bir dev gibi.
Etraf sessiz sakin, ölüm misali
Ne duyuyor,ne görüyorsun
Oysa yalnızsın, bir başına, kendinlesin
Uyuyacağın yerde, savaşıyorsun.
Acıların,sevinçlerin
Yaşadıkların, yaşayamadıkların
Dünün, bugünün, yarının
Çarpışıyorlar beyninde, yüreğinde
Hepsi bir olup,hücum ediyorlar sana
Çaresizliğine bir yenisini daha ekliyorlar
Her gece olduğu gibi, acımasızca...
Tanrım! diyorsun, yeter n'olur
Gün doğsun artık, bitsin bu çile!
Şayet
Yeni birgün, yeni bir ümitse...