Şimdi yalnızlığı beceriyorum
hüzzamdan gayrısı caiz olmuyor
hani gözlerinin kahvesi bile
bu vakit gönlümün katığı değil
beli makamında yüceliyorum
yaktığın yıktığın viranelerden
ah denen vebali boynuma vurup
susup sensizliği heceliyorum
ya bir gurub vakti ya tan öncesi
sesi gözlerine benzeyen kuşun
katili ben oldum maktülü gönlüm
gündüzüme gözlerini gönderme
kafidir
yüzünle geceliyorum
sayende
bir hayal düşkünü oldum
sayende
gaibi inceliyorum…
Kayıt Tarihi : 8.9.2009 23:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!