Ne gün gösterdin bana, ne de güldürdün,
Yaşadığım her günde, defalarca öldürdün,
Kalbimde yanan koru, bakışınla söndürdün,
Tozpembe rüyalarım, kâbus oldu sayende…
Sevdamızı kıskananlar, bak sonunda güldü,
Delicesine seven bu kalbim, yaşarken öldü,
Birlikte gezdiğimiz bahçeler, hazana döndü,
Mor salkımlı bağlarım, viran oldu sayende...
Bütün günler dertlerle doldu, perişan oldum,
Susuz kalmış güle döndüm, sararıp soldum,
Mücadeleyle geçti bu ömrüm, çok yoruldum,
Güzel gençlik yıllarım, ziyan oldu sayende…
Yaşamaya mecalim yok, darmadağınım artık,
Tüm mektuplar yakılmış, resimlerin de yırtık,
Ne hayâllerim vardı oysa, böyle mi olacaktık,
İşte bütün umutlarım, hayâl oldu sayende…
Kayıt Tarihi : 14.6.2005 11:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman İnci](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/06/14/sayende-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!