Sâye-i Hicâb-u Vuslat-ı Mechûl

Bir sâye-i aşk îrdi mi cânân-ı câmına,
Zîbâ görünür her dem-i dîdâr-ı şebnemi.
Kalmış mı gönül dâr-ı firâkta, bilmem ey âh!
Vâveyli hicâb-ı şeker-zârı rememi.

Bu eşk-i serâpî gözlerime îrdi felekten,
Lâl-i lisânımdan bir âteş çıkar zâten.
Gördüm mü seni, zîbâ bir âlem-i pîrâ,
Sâye gibi geldi bu cânıma her şîrâ.

Nâsiyyen-i âyînesinde âlem-i ru’yâ,
Kûy-i cefâ derken vuslat oldu bir cûyâ.
Ey bülbül-i zâr, nâz u hicâb-ı remz-i zarîn,
Bir serv-i gülistân mıydı dil-i bîm-âhîn?

Gözlerin zümrüt mü bahr mı yoksa zeytîn?
Ya mehtâb-ı hilâl midir, bir mâh-ı nazîn?
Hâbımda hayâlin her ânıma büründü,
Rûhumda bu teşnî, her lahzada üründü.

Tesâdüf-i aşkın hâlâ bir gül-i remz,
Gönlümde dolanır bir sûrette âşinâ.
Her şebnem-i sahrâ, nâr-ı cihân-i vâveylâ,
Bu tılsımlı ân, rûzgâr ile geçmez, edâ!

Acâib-i nâz, bir gökte mîr-i siyâhî,
Her lahzada düşer bir âh u nâlânî.
Şemâya feryâd ederim, yâdına her dem,
Ey aşk, ey sevda, gönlümde hep muâlem!

Neylerden nağmeler döner derûn-ı âlem,
Tütsüler sarılır, aşk bâdeyle pervâne.
Bir yâr ki âdem-i sîmâsı meçhûl, ey vefâ,
Lâ’l ü güher misâli her âh u zülf-i râ!

Tezatla yoğrulur bir âlem-i firkat,
Cennet mi cehennem mi, her sevda safahat?
Ey mahrem-i cânân, her ânın tesâdüfü,
Altın mı, gümüş mü, her şeb-i vuslatı?

Sâkin-i bağlarda bir lale mi, nergis mi?
Aşkınla âlemler serilir, nâr mı, bahar mı?
Ey dilber, serâpâsı belirsiz nâz-ı niyâz,
Cevher-i aşkına düştü cânım bir gâh-nâz.

Ey kâküller-i yâr, bir nâzenîn-i yâre,
Çehre-i hüsn-i meçhûl, mestânedir her çâre.
Bu zülfüne esrâr-ı felek, bir gülistân,
Kahr ile lütfun arasında kalır her ân.

Ayneke mi bahâr, yoksa şeb-i serîrân?
Bir hâyâl-i pür-füsûn, ya yıldızlardan bir şân?
Vücûdun ma‘a ʿadam, mâ‘nâ-yı nihân,
Varlığınla ʿadamın, bâr-ı hicâb-ı her dîvân.

Siyâh mı cevher-i hûrşîd, yoksa remz-i zîbâ,
Bir hilâl mi çehren, yahut sedef mi nîsâ?
Cism-i latîf-i tenin mi ayn-i şems ü hilâl,
Her neysen, bu dil zindân-ı işkında bilâ-mehâl.