Şimdi herşeyden uzak seninle denizin mavi renginin karşısında demlikle çay söyleseydik garsona
sonra konuşurduk aşklarımızı gelmişimizi geçmişimizi
ne olucak arzum diye sorardın bana bende
şimdilik bir bilmece hayatımız ama gelecekte umut var
derdim sonra rus gemileri geçerdi uzaktan kıyıya dalgalarını vurarak çoşardı deniz bizim duygularımıza benzetirdik ahh saydem ahh biz nerdeydik nerelere geldik
güldüğümüzde bütün somurtanlar kıskanırdı bizi
fısı fısı ha boyna sohbet dibine rastlamadığımız bir
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
ben yanlızlığı sevdim artık saydem
sadece dostluğa verdiğim değer var elimde dostunu sev eğer o da seni sevmişse
bilki kendinden çok seni düşünür
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta