Saydam Saatler Şiiri - Levent Karataş Te ...

Kimler vardı saydam saatlerde kimler yoktu ki hüsrana uğrayan günlerde
Zamanın ikiye yardığı sendeleyen günler ve umulmayan vakitsizlikler
İlk izlenimlerini gün ışığında varolsun diye durduran tiktakçılar
ikiden üçe üçten beşe varan yüzsüzlükleri sayıyorlardı kendi başlarına

cenderenin içinde dolanmaklıydı onların içindeki içsizlikler sanki
Bakılan yönlerde bulurlardı birbirlerini ani ve çelişkisiz bir olurlardı
Handikapler yaratırlardı kırılan yanlarını tamir etsin birbirinin tersi insanlar diye
Bakmadan yaşarlardı sulta da sunulan meyveler parçalı bulutlu olmasın der gibi

Onlar dı dünü bugünü buğzeden davetkar bakışlı insanlar kümesinin içindeki kitle
Yaşamaktı adlandırdıkları evrenin şımarıklığı hiç değildi onlar için bir yaşam tarzıydı
Yutturulmuş bir haptı sevdalarının yumuşayan kalpsizliğinin gölgesinde konakladıkları yer
Vardıkları noktasızlıklarıydı onları büsbütün kendi yaptıkları etmenler hareketsizdiler

Okuduklarını zannediyorlardı gizemlerinin keşfi onların bilinenimiydi ki
Çorap söküktü sökülen onların çoraplarının içindeki ayakları hiç değildi ki
Acımazlardı ömür onların yarınlarının içindeki süregelen hesaplarının yokluğumuydu
Parmaklarım artık yazmak istemiyordu lakin yazmazsam kayıp olurcasına onlar olurdum