Saydam Karanlık Şiiri - Kenan Kara

Boğuluyorum
Ellerin çok uzakta olsa da
Keder çizgilerimi saklayamıyorum yüzümde
Bir merasimle uğurlamıştık kayıp günleri
Yürüyemiyorum
Geriye dehlizler kalmış
Hatıralarının uğramadığı bir iki sokak arası belki
Koskoca şehirden
Gülemiyorum
Ben sana üzülüyorum
Sen yeni şeylerle mutlu oluyorsun

Hiç tasvir etmediğim çocukluğumu düşünüyorum
Sararmış resimler kadar eski değilsin
Kesif bir madde gibi
Güneşe de karşı değilsin
Işıklar düşmüyor çehreme öyle eskisi gibi
Karanlık daha soğuk diyeceksin şimdi
İnan yalan
Sensizliktir asıl yere seren en cesur savaşçıları
Sensizliktir
Şu katran karası gibi kuşatan kalpleri
Ölümlü kullar arasında
Sensizliktir asıl
Dağıldıkça çoğalır gizliden gizliye

09.02.2020