Saydam Kapı Şiiri - Ali Ayhan

ölüm çizgisinde yürüyorum
sabah soğuk nefesiyle ensemde
terledim ve yoruldum

ölüm çizgizinde yürüyorum
aklımda abuk sabuk hatıralar
üzerimde cinler
bulutlar yok bulutlar kaçmış
güneş galip güneş engelsiz güneş ruhumda
güneş bir zafer doğuruyor benim için
ölüm çizgisinde yürüyorum

uzakta nefessiz bir kalabalık var
kalabalıkta hem gerçek hem de düş var
gerçeğin üzerinde gözlerin var
düşün üzerinde yine düş var
gözlerinde gökyüzü var
kalabalık durmadan artıyor
kalabalık uzağı aşıyor yakınlaşıyor
düşün üzerindeki düş gökyüzüne tırmanıyor
ölüm çizgisinde yürüyorum

yanda yönsüz bir yaprak
hissediyorum saydam bir kapı açılıyor
kapıdan içeri ölmüş çocuklar giriyor
sonra gökyüzü geliyor ve giriyor
hissediyorum kapı kapanıyor
içerisi nasıl?
içerisi ne?
bilmiyorum
ölüm çizgisinde yürüyorum
elimde eskimiş bir beyaz
havaya fırlatıyorum

ölüm çizgisinde yürüyorum yalınayak
her şey beyazlaşıyor
güneş,içerisi ve gök ve de sen
kalabalık nefes almaya başlıyor
yaprak artık yönsüz değil
artık çok geç
artık yaprağı göremiyorum
ölüm çizgisinde yürüyorum
cinler ayak ucuma düşüyor
sabah nefesini çekiyor ensemden