Saydam Gün Şiiri - Ebru Erten

yelken, daha alçak olan gökyüzüdür
yayılır kuşlar
diner bir yıldırım
denizden basamaklarla
bir av eşliğinde
çekip gider her şey

sessiz
kesik kollu kader dediğim
yüzüne çarpar ve hatırlar
düşer bir kanat
birikir çığlıklar pencerede
kaldırımın üstünde koşan gürültüde boğulurken
rüzgar ağaçtan daha yüksek olan
gökyüzüdür

çocukluğumun çoktan unuttuğu
dizginsiz gölge
saklarken ağzında yemini kendine kutsal sözleri
adımın karışması evrenin büyük kazanında
'doğumumdan yeğdir' dedi

ve yol üstünde kırılan gün
bunca yenilip yiten savaşkanlarına rağmen
bitmedi