Saydam duvar Şiiri - Mete Tuğluk

aşk erdemdir
öğretmişlerdi
mercek onlardı ışık ben ve geçerdim
kaçırılan sevgiler umursanmaz odaklara yönelmiştim
bir de yol vardı ama gizlemişlerdi bilmezdim

kadınların kesik yüzü kanamazdı banka afişlerinde
zor değildi çıkmak sakarya volkanlarına
yanlış giden şeylerin kokusu havada
bir de hız vardı ama gizlemişlerdi bilmezdim

yıllarla yitirip parıltısını keskinliğin
bir çığlık gibi çarpınca saydam duvara
bedenimle odaksız
bedenimle umarsız sevgilere karıştım

ve ruhumu asıp menat'ın boynuna
ve çamurların arasında
ve çıplak
ne olduğumu kavradım...