Zor atıyorum kendimi,hayallerimin özğür olduğu o dört duvar arasına...
Sanki bir sihir var penceremin camında,insanları maskesiz gösteren.
Yada benim gözlerim daha net görüyo bu odada.
Örülmuş tuğlalar içinde hapis kalmış bir beden değil bendeki,saydam benim duvarlarım.
Uçsuz bucaksız bi şehir sığdırdım.
Ağaçlarım,kuşlarım,denizlerim,bulutlarım var benim kimsenin dokunup kirletemediği.
Zehirli duman gibi sarmış kötü düşünceler insanlığı,tehlikeli virüs yayılmış sanki sağdan soldan toplanıyo vicdan cesetleri.
Bir bakışki açıyor gönül muammasını,
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
Devamını Oku
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
