Saydam Duvar Şiiri - Cennet Durkut

Zor atıyorum kendimi,hayallerimin özğür olduğu o dört duvar arasına...
Sanki bir sihir var penceremin camında,insanları maskesiz gösteren.
Yada benim gözlerim daha net görüyo bu odada.
Örülmuş tuğlalar içinde hapis kalmış bir beden değil bendeki,saydam benim duvarlarım.
Uçsuz bucaksız bi şehir sığdırdım.
Ağaçlarım,kuşlarım,denizlerim,bulutlarım var benim kimsenin dokunup kirletemediği.
Zehirli duman gibi sarmış kötü düşünceler insanlığı,tehlikeli virüs yayılmış sanki sağdan soldan toplanıyo vicdan cesetleri.
Önceden kuş cıvıltıları duyulurdu,şimdi ise ağıt sesleri.
Koca Denizli kayıp sanki,her köşede kendini kayıp edenlerin ilan afişi.
Şimdi söyle,örülmüş tuğlalardan bi hapis mi? saydam duvarları olan temiz bi şehir mi? bende ki