Yavrum Şiiri - Faruk Güney

Ah yavrum
Bu gece rüzgarsın
Saçlarımdan başlamış
sakallarıma karışmışsın,
okşuyorsun
Ben ise hıçkırık deryasında
kırmızı-kıçıkırık kayığımla
boğluyorum!
Sen sert estikçe kayığım yıpranıyor,
ben ıslanıyorum

Vah yavrum!
Ne ayrılıkmış,
sancı dolu vedaymış
Faruk adeta sahipsiz ruhmuş,
hayatı geçmiş, görmüş
Çaresizliğim ne denli bir güruhmuş,
adam öldürürmüş!
Hem çok kaybeden,
hem de çok gadan alanmış

Ay, yavrum,
şimdi ışık tutmakta sözlerime
Bir de sana uzansa,
biraz daha zahmet etse!
Gözlerinin perdesi canıma değse
Nefesin usulca dokunsa kanıma
Babil yine yansa,
yansa da dilimiz tutulsa!
Tanrı tekrardan gülecek, biliyorum!

Say yavrum,
biz olmayı becerdiğimiz günleri;
bugünden sonra varolan benliği
Ben
itina ile işlemiştim sevgimi,
tıpkı eski bir sandık gibi
Sen
azimle dokumuştun geleceğimizi,
tıpkı eski bir kilim misali

Sandığımız bozuldu,
kilimimiz söküldü
İkisi de yok artık!
O hatayı yaptık,
ikimiz de yeniye değiştik eskiyi