Savurdum kuşlarımı avucuna,
Damlalarım düştü bir bir yüreğine,
Kovduğum yabancılığın kokunda.
Yanan resimdeki gözlerin, yaban kaldı sonunda.
Belki seslenirsin diye duymak istedim seni hep.
Baharlarını aldın güneşimden.
Bakışlarındaki öfken rüzgarla alevlenir,
Yüreğini sermediğin bir anda.
Ellerinde kayan ismim: Susuzluğumdur.
Durgun bedenimi kanatlarına verdim martının,
Ateşimi söndürmen için sundum serinliğimi.
Kayıt Tarihi : 1.12.2007 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!