Savur yangınlarını

Söylenmiş söylenmemiş söz kalmadı
Bakılmış bakılmamış göz kalmadı
ömrün törpüsünde,dizlerimde derman
karanlıkları yırtan gözlerimde fer kalmadı

Gülüm soldu hazan oldu
yüreğim acı ve gamla doldu
heder oldu kaleleri gönlümün
savruldu külleri ömrümün

Bir rüzgar esti eskilerden
bir bulut gitti peşinden senli günlere
derken bir bulut daha saçlarını çözerek
aktı gözlerimden kan yaşları

yüreğimin gül değmiş yanları
azgın nehirler gibi çağlayan yanları
hasretinle çöl oldu ateş oldu kor oldu
savruldu tekrar tekrar yüreğimn külleri
gülüm soldu hazan oldu

sana söylemek isteyipte söyleyemediğim
onca sözleri
söyler oldum beyaz kağıtlara
sana anlatamadığım
diyemediğim tüm söylenmemişleri
söyledim
söyledim gecenin yağan yağmurlarına
avuçlarıma yağmur damlalarını alıp
bir avuç su oldu damlalar avuçlarımda
çarptım tokatlarcasına suratıma

birden ellerin avuçların oldu damlalar
usulca okşar gibi aktılar yanagımdan
titredi,kan terladi yüreğim acıyla
sessizce ve ürkek ağladı gözlerim

Ey sevgili,
sevgilidende öte yar
haykır öfke dolu aşkını
bağrından çıkartarak bahar çiçeklerini
benim buz tutmuş yüreğime
savur, savur yüreğinin yangınlarını
haykır bir tokat gibi indir suratıma
hiç sevmedim
sevmiyorum
hiç sevmemiştim de
savur yüreğinin yangınlarını
buz tutmuş yüreğime
savur ki dinsin acılarım