Uzak kalır insana bazen yaşam
Ve güneş ısıtamaz artık vücudunun hiç bir yerini,
Geceler eskisi gibi değildir
Ve ay yansıtma özelliğini çoktan kaybetmiştir zaten
Yıldızlarda.
Yollar eskisinden daha uzundu sanki
Ve artık moda oldu sonbaharda ayrılıklar,
Son bakışlarda hep aynı frekanstan
Alay edercesine içten ve soğuk.
Yıllar standart değerinin altına düştü
Ve artık dört mevsim yok
Sadece sevda ve ayrılık mevsimi var
Birde yalnızlıklar.
Ve bendeki sensizliğe henüz alışamamışken
Sendeki bensizliğe göz yumdum yıllarca.
Ve artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak
Kuşlara da söyledim ben artık yalnız yaşayacağım,
Ve hiç kimse hiç bir sevdanın hesabını soramayacak benden,
Aşka kapalı mekanlarda olacağım hep
Artık sevdiğim sessizlik olacak kulaklarımda,
Gözlerim yüzlercesi arasından birisini seçmek zorunda kalmayacak
Hafızadan silinecek gereksiz kişilikler
Ve sevgi sözcükleri ezberlemek zorunda kalmayacağım saatlerce.
En önemlisi cüzdanımda sevdiğimi sandığım kişinin sureti olmayacak.
Sanki o oradayken ben daha mutluyum
Yada daha emniyette.
Yalan
Oda milyonlarcası gibi fazladan yer kaplıyor
Yani kütlesi var belki ama
Bir damla sevgi yok içinde.
Uzak kalır insana sevgi bazen
Ve hiç bir anlam ifade etmez artık yüreğinde
Sadece kendini kandırarak yaşayacaksın hayatta
Zaten taş bağlamış kalbinde kendine yetecek kadar sevgi vardır.
Muhtaç olmadan hiç bir sevgiye
Yaşamak en güzelidir aslında.
Kayıt Tarihi : 27.12.2003 23:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!