Zennehar Yılmaz - Savsata Oluşun Benim S ...

Ufkunu daralttığım bir geceye düşer gibiydi hüzünlerim Takatsizliğin derman arayışıydı belki de eksikliğini hissettiğim Biraz tutukluk yaptı sanki çizerken resmini bulutlara kalemim Tatlandıramadığım çayımdaki kırmızılıktı nefesimin kanaması Figana uğramış deryalarım var arşına ulaşamazken karartılar varken Tutsaklığı hapsetmek istedim tutmasın naren dilekli begonya yüreklileri Üskürtürken tene dokunamazken hissizliğime yandığıma dökülenler Atlatamadığım engelleri ateşe vermek dumanını içime çekip burnumdan vermek Nazarına almadığın simalar nidalar vedalara tutsakken eriyip giden Fasılsız gecelerin sazsız sözlerine nota döktüğüm kalemler yazmazken Alnımdan süzdürdüğüm başparmağımı okşayan terinde mükâfatsız Çabasız elde ettiğin dünyamın bedelsiz sevdaları kanatsız hayalleri yok şimdi Kekeme kaldığım duygulara anlatımsızlığına küskün dilim damağıma El attığım dağların taşını kaldırdı da taşıyamadığı o anlarda Yaşatılan dirayetle umut edilenlere göz teması değdiğinde yok olur gibi sanki Pervasızca hükmüne maruz kaldığım içli, içli ağlayışım tövbekâr Katıksız susuz yutturduğun sevdayı hazmedemezken affetmek mümkün mü sence Anlatımsız yüreği yaktın ya gidişlerle geri dönüşü söyle bekler mi hiç sende Ayaklanmak için tutmaya bakındığım kuru dalların tozu kalırken ellerimde Söylemler değer mi duyumlarıma işitir mi pişmanlığı sorarım sence Atıfta bulunduğum ayrılıkları okuyorum okudukça kaydediyorum Beynimin allak bullak oluşu nedensiz sanılsa da nedenlerdeki tenler tutsak Kartopu çığ olur ya yamaçtan düşünce bende senden düştüm yıkımım var önüme kattığım Devrilesi ağaçlar koydun gül dallarını kestiğin yamaçlarımda yıkım var Her bir yandan donuk sesler duyarken sessizliğimi sesime hapsederken Salık bıraktığım saçlarım toplanırken örgüler izini çoktan kaybetmiş Sınavımı yine geçemedin dikey geçişler kaldırıldı bu ömürden uzaklık hükmündür Savsata oluşun benim suçum değil sevgisizliğinin darbesini vurmaya kim verir hakkı Yalın kalırken duygular aşınca zamanın merdivenini düşüşlerdekilere dönüşü olmuyor Boşluklar karanlığı kapsarken seslenişim tırmanışta sessizliğime bakışında Kalıp olsun kalpteki yaralar dizer üstüne bir sen koyup belki yeni bir zaman inşa edersin Son basamaktaki ben başlangıçta sen ulaşımın gerçekleşir ancak mahşer gününde Zennehar Yılmaz 16.02.2012 18:30:04