Savruluyoruz Ayrılıklarla

Yaşamalıyız bu günleri biliyorum
sıkarak dişlerimizi
üç derdin en beteriyle
paramparça boşluklarda
dolu vurgunu dallarca
yitirsek de çiçeklerimizi
yaşamalıyız bu günleri biliyorum

en karanlık saatlerdeyiz
belki de sabaha en yakın
yüzyılın yorgunluğu var omuzlarımızda
Ocak ayazlarına sürgün olmuş zaman
Nisanları bir türlü yakalayamıyoruz
bulutlara takılı kalmış bakışlarımız
yalanlarda arıyoruz gerçeği
durmadan dönüyor dünya
savruluyoruz ayrılıklarla

yasaklarla günahlarla sarılmışız
sırtımızda ateşten bir gömlek
ve suç olmuş insan olmak
alabildiğine yaşamı savunmak
her isyanın bedeli bir zincir
baştan aşağı çamurlara
elmanın bedelini ödüyoruz şimdi
kabuğunu çatlatan mağma yüreğimiz
hasret volkanlarındadır artık
birbirini arayan gözlerimiz
umut yağmurlarında
çığlıkçığlığa sessizlik içinde olsa da
yaşamalıyız bu günleri biliyorum
yepyeni aydınlıkları doğurmak için