Savruluyorum Şiiri - Mehmet Çiftci

Çok yoruldum dünya pres üstümde,
Unuttum gülmeyi boğuluyorum.
Yükleri taşımaz oldu omuzum,
Paramparça oldum dağılıyorum.

Her gün bir önceden daha çakilmez,
Yüreğim incinir günbegün biraz,
Gözlerim görmüyor dilim se ahraz,
Ayaklarım güçsüz yığılıyorum.

Ne ilgi gösteren ne sevenim var,
Her şeyiyle iğneliyor bu diyar,
Akortum bozulmuş tutmuyor ayar,
Çöplük malzemesi sayılıyorum.

Dün değer verenler bu gün vermiyor,
Yapmacık tavırlar beni sarmıyor,
Dün dost bildiklerim bu gün sormuyor,
Her kapıdan şimdi kovuluyorum.

Zaman çok değişmiş insanlar garip,
Kimse bir yarayı onarmaz sarıp,
Sözle bile ilgilenen yok, sorup,
Hayatım fırtına savruluyorum.