Savrulur Ölüm Şiiri - Zennehar Yılmaz

İçimi acıtan cümleleri kurmaktan korksam da
Yaşanası duygular korkuların doğurganlığındaki hayat
Duygular tazeliğini yitirmiş olsa bile
Tohumlar serecek topraklar baki

Serzeniş olsun bırak sevgiler
Haykırışa duyum vermez gönüller
Dünyayı alsa da geçen ümitler,
Yarına çıkacak bu günler elbet...

Değmiyor ruhuma hüzün
Gördüğüm gözlerde kara üzüm
Sevdalar birbirine dizili zincir
Ruhumda ölüm beklenen güzüm

İnfilak etse de içimde rüya
Kumpaslar içinde sanki bir duvar
Ecele kurulu binlerce tuzaklar
Kalbime serilmiş nevresim ölüm

İntihar ediyor her gece düşler,
Ağlıyor arkamdan her bir gülüşler
Deminde yanımdan geçen hayaldin
Gidenin tozunda savrulur ölüm

22.07.2012 00:12