Savrulma Şiiri - Vedat Koparan

hiçte bana göre değilmiş
razıyken sultan olmaya
krallık saltanatı pas tutan
köhne bir viranelik
tacı tahtı yıkılası olan
bir yaşam ki
ateş çemberi lavlarını kusan

nasıl olayım berbatım sorma neden
o kadar çok var ki sevip de sevilmeyen
o kadar çok ki neden bizi böyle kötü eden
dur bir şiir çağlıyor gün sökün ederken

onca soğukluğun içinden
güneş böyle açıp sırıtırken
sımsıcak acı tende yanarken
gözlerimden akan yaşlarda
neden benim yüreğim ağlar

Rüzgârın savurduğu kara bir yangın buluttu
Yandığında hayallerin küllerinle duman oldu
savruldu…

Bitmedi...

Vedat Koparan 08.08.2005