Savruldum diyar diyar Şiiri - Mikdat Bal

Duman oldum toz oldum, kavrulmuş toprak gibi
Yellere kapılmışım yerimde duramadım
Zaman kasırgasında bir kuru yaprak gibi
Savruldum diyar diyar karara eremedim

Aşk sandım sevda dedim, gizemi çöz bakalım
Onun gözü kör derler, bakarak gez bakalım
Karada hamsi dendim, deryada yüz bakalım
Çöle düştüm mecnunun izini süremedim

Uğraştıkça daha da derinlere batmışım
Çilelerin dertlerin her türünü tatmışım
Pes ettim çabalamam artık havlu atmışım
Yaşadığım hayata bir anlam veremedim

Hasrete hasret katar yaylalarım dağlarım
Onlardan uzak geçti gurbet elde çağlarım
Virane kaldı şimdi bostanlarım bağlarım
Dikene büründüler gülünü deremedim

Günümü yaşamadım yarını keder ettim
Diz bağlarım çözüldü, gençliği heder ettim
Nefsimi kandırarak muflisten beter ettim
Ben kendime eyledim gayrımı yeremedim

Gelsin artık ne varsa her belâya alıştım
Boş verdim ağlamaya, katılıkta geliştim
Toprağımdan söküldüm, kök salmaya çalıştım
Her yer bana yabancı postumu seremedim

Hedefi yok yönü yok, kaybolmuş bir kafile
Temelli dönüş hayal, olmuyor ki laf ile
Yıllar yılı vuslatı düşledim hep nafile
Ayrılık defterini katlayıp düremedim

Her an aleyhimizde her veren verir candan
Eğer gurbetçi isen yanarsın iki yandan
Emeller suya düştü iki kapılı handan
Geldim de göçüyorum hiç rahat göremedim

Saysam çektiklerimi dayanacak yürek yok
Çalıştım çabaladım dikili bir direk yok
Son adres tahtalı köy pasaporta gerek yok
Ev aldım neye yarar, içine giremedim

Kar yağdı buz bağladı yüce dağların başı
Derman bittikten sonra sen bu yükü gel taşı
İnsan dara düşmesin düşman olur yoldaşı
Utancımdan çevreme bir duvar öremedim

Der Mikdatï dostlarım benden uzak durdular
Durumum iyi iken ahvalimi sordular
Kötülük düşünmedim saflığıma yordular
Taş atana aş attım yayımı geremedim