Savruldum Şiiri - Süleyman Erdoğmuş

Tutunacak bir dal aradım durdum
Yaprak gibi ordan ora savruldum
Dedim nere gidem burası yurdum
Rüzgar esti ordan ora savruldum

Fidan idim yaprak verdim dal verdim
Dostlarıma arı verdim bal verdim
Nehirlerden geçmek için sal verdim
Dostlar ateşiyle yandım kavruldum

Manevi desteğe ihtiyaç duydum
Doğruca çalıştım rahmana uydum
Şeytana kanmadım işte ben buydum
Rüzgar esti ordan ora savruldum

Destek değil can evimden yıktılar
Görüşüme hepsi karşı çıktılar
Sanki bu kalbime kurşun sıktılar
Dostlarımın ateşiyle kavruldum

Şiir çeşmesinden içtim suyumu
Nice şeytan bozamadı huyumu
Yaren yoldaşlarım kazdı kuyumu
Rüzgar esti yaprak gibi savruldum

Erdoğmuş der şiir benim canımdır
Damarda dolaşan kızıl kanımdır
Şiir benim hem tarihim şanımdır
Dostlarımın ateşiyle kavruldum

18.1.2010….Süleyman Erdoğmu