Derin bir sessizlik var.
Çöktü üzerimize kara bulutlar.
Oysa, parlayarak süzülüyordu
altın renkli ışığı.
Güneşimizi kapattılar.
Birden gökyüzü nefretini kustu.
Karabulutlar yağmur bulutlarıyla kardeş oldu.
Koptu fırtına,
savrulduk ordan oraya.
Karanlıkta kaldı güneşimiz,
direnemedi.
Bizleri tek edip gitti.
Ah.. terk edip gitti.
08-01-2006
Umut Engin DenizKayıt Tarihi : 20.1.2006 11:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Canım ablama alhtan rahmet diliyorum.... Onu çok seviyorum ve özlüyorum... Mekanı cennet olsun...
![Umut Engin Deniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/20/savrulduk-2.jpg)
ama ben haykırmak istiyorum nedense....
HAAAYAAAT ÇOOOOOK ACIMASIIIZSIIIIN DİYEE
Lakin ömür bittikten sonra 1 sn bile fazladan kimsenin nefes almaya imkanı yok........
dilerim mekanı cennet olsun inşallah ablanızın......
TÜM YORUMLAR (14)