Savrulan Yaprak Şiiri - Melih Dere

Seyre daldım dünyayı,
İsterdim mazide kalmayı,
Gülümsemek marifet sanardım,
Meğerse çileymiş.

Rüzgarın peşinden savrulan bir yaprak gibi,
Güvendiğim her şey yıkılıyor.

Gecenin içindeki yalnızlık,
Her şeyden daha gerçek şimdi.
Ben ve karanlık,
Bir bütün olduk,
Tıpkı ay ve güneş gibi.

Kederim var, derin ve soğuk,
Bir çukur gibi, hiç bitmeyecek.
Her yeni gün,
Eski günlerin aynası,
Zaman, içimden kayıp giderken,
Ben de eski bir hatıra gibi soluyorum.