Savrulan Gönül Şiiri - Taştan Çıralar

Sevda rüzgârıyla savrulan gönül
Ermese murada iflâh eder mi
Yarinden darp yiyen devrilen gönül
Eğer seviyorsa koyup gider mi

Aslı’nın büyülü elbisesinde
Tutuşan Kerem’in çığlık sesinde
Çıkan kıvılcımla son nefesinde
Ah çekip yanmasa bedel öder mi

Kerem yandı Aslı sana ne kaldı
Hep seni çağırdı yanık saz çaldı
Kim kime zehirdi kim kime baldı
Bade içmemişse aşkı tadar mı

Ferhat’ı biliriz deldi kayalar
İstenen zor işler O’nu oyalar
Bir gün sitemini haklı sayalar
Aşığa işkence çekmek kader mi

Bir örnekte Leyla Mecnun’dan çölde
Hâlâ konuşulan anısı dilde
Benden de şikâyet ey zalim bil de
Bağban olmayan el gülşen budar mı

Bu ortak duyguya siz de el verin
Sevdalı bülbüle açın gül verin
Yeterince destek verin dil verin
Seven birbirine hiç kin güder mi

Sevdiğine sevda ile baş veren
Aşkı bilen aç gönüle aş veren
İki kalbe tek rüyada düş veren
Taştan dese bütün dostlar he der mi