Savruk Duygular Şiiri - İbrahim Sağır

Rüzgârların önünde savrulan yaprak gibi,
Dağıldı hayallerim, yıkıldı umutlarım.
Çıktı zıvanasından duygularımın dili
İhanetin kılıcı döndü durdu başımda
Avare düşlerimden aldım binlerce darbe
Sığındığım limanlar masum değilmiş meğer

Neyi aradığımın farkında da değilim.
Aklımı rehin aldı efsaneler bir zaman
Safsatalara boyun eğdirdi felek bana
Sormayın beni bana ben kendimde değilim.

Adresim zaten kayıp o ayrı bir mesele
Bozkır karanlığında yolumu şaşırmışım
Benim artık boş söze kanacak halim mi var
Nedamet vadisinde bendimi taşırmışım
Ne bekliyorsun daha ey aklım kınından çık
Takvimlerin hükmüne nedensiz ram olmuşum.
Hayal uçurtmasını salıverdim göklere
Uykularım firarda düşlerle aram açık.
Bulutlar göz yaşını döksün maviliklere

Ve bir masal anlatsın Zühal’de mukim peri
Yeryüzü sakinleri alkışlasın ardından
Tarihin dehlizinden hafif sesler geliyor
Yer ile yeksan olmuş kavimlerin yurdundan.
Zulme uğramışların ahını heceliyor
Bir annenin ağıdı zamanları deliyor.

Aidiyet davası güdenlere sözüm yok
Âdemoğlu olmanın suyu mu çıktı sanki
Sormayın bana sakın bu şiir neyin nesi
Bir isyan fırtınası, cinnet hali şüphesiz.
Sayın ki çok zehirli bir çalının meyvesi
Ve bir ruh bunalımı deyin isterseniz siz

Düşmeye görsün dilden söz incisi bir kere
Uçar gider şu sonsuz mavilikler ardına.
Uzanır maveradan belki çok ötelere

İbrahim Sağır