Şavrole Sabahat a Mektup

mektubun da....gel benimle yaşa, bütün zenginliğimi sererim ayaklarına, gelmezsen ben geleyim,razıyım gecekonduna,bir baş soğana......diyorsun

1
burası bizim mahalle
yolları asfalt değil toprak
evleri kerpiçten tek katlı
duvar görünür pencerelerden
çatlak çatlak
yıldızlara hasrettir burada gözler
balkonu yoktur evlerin
gökyüzünü göremezler
bilye taşır çocuklar ceplerinde
fıstık fındık yemesini bilemezler
tüm yaşantıları
güneş altında yazın
kışın ayazda
sen yaşayamazsın aramızda
2
burası bizim meyhane
yalnız ağlanır burada
sen gelemezsin
ağlamasını bilemezsin
için kabarır
içemezsin bu şaraptan
şişesi iki liradan
hem zenginliğine yakışmaz
hemde zehir gibidir
palamuttur mezemiz
pişirilmiş simsiyah bir tavada
yeşil zeytin kokar salata
bizim meyhanenin rengarenk ışıkları yoktur
ampul yanar
sinekleri vardır kara kara
uçuşurlar havada
küfürlü uçkurlu türküler çalınır
sahibinin sesi gramafonda
..sen ellerin olamazsın
sen benimsin en sonunda
3
senin kokteyline bende gelemem
neden mi...gülmesini bilemem
anlaşamayız seninle
sen ağlamayı unutmuşsun
ben se gülmeyı
hem yakışmam o süslü püslü yerlere
o binbir ışık kör eder gözlerimi
saklayacak yer bulamam
kocaman ve nasırlı ellerimi
cevap veremem
lugatımda bulunmayan sözlere
nasıl bakarım ben
o yeşil çerçeve içinde parıldayan gözlere
ben anlamam bar -amerikandan
beni sarmaz gavurca şarkılar
zevkte duymam piyanodan
gelemem dediğim bundan
4
sen şehrin göbeğinde oturursun
evinde şofben vardır banyonu ısıtan
bizim için mutluluktur
mahalle çesmesinde
su akınca musluktan
5
benim yolum kenar mahalleye gider
inişli yokuşlu hem de karanlık
sen düşünmezsin geçimi
benimse ekmek derdi
bir kurt gibi kemirir içimi
sen alafrangasın ben alaturka
benim sözüm açık seçik
senin işin....mendukka dukka....
6
bana bahsetme aşktan sevdadan
bırak beni kendimi yaşayayım
kendi içimde
senin aklın sevdada
benimkisi geçimde
nasılsa ayrılık var
bu sevdanın sonunda
çevremde bırak beni
sen de yürü git kendi yolunda
7
biliyorum paran çok
paran çok amma
ne yazık ki çarşıda
gönül satan dükkan yok
onun için ciğerparem
bu sevdanın sonu bombok

Ankara 18.10.1966