Şavkı Vurdu Aynanın Şiiri - Salim Çelebi

Geldi
gelinmesi gereken yere.
Alttaki dere
bulanık suyla dolup taşardı yıllar önce her bahar.
Her bahar
koşardı yeşilin her tonuna,
gülün alına ve moruna
tüm canlılar.

Soluklanmak için durdu,
döndü geriye
baktı yukarı.
Baktı
bir kor gibi
akıyor gibi
yükselen Güneşe.
Baktı
bir kor gibi
yakıyor gibi
ısıtan ateşe.

Ansızın,
solundaki uzun boylu
yeni yetme
kent soylu sakalsızın:
“geliyor!”dediğini duydu.
Gözleri ilk kez gülüyordu ki
şavkı vurdu aynanın:
Bir daha,
bir daha,
tam üç kez.
İnanın,
hiçbir dilde
tarifi olamaz o anın!..

Oturacaklardı ki yanına bir kayanın,
yine şavkı vurdu aynanın:
Bir daha,
bir daha,
tam üç kez.
İnanın
o anı canlı kılan:
Ne yıkılan umut,
ne sıkılan kurşun,
ne yok olan sevda,
ne de korkulan ölümdü.
Üç damla göz yaşını
aynanın üç şavkıyla kurutan;
gizemli bir düğümdü
dostluk ve ihaneti buluşturan!..

Bir kuşluk vakti
kararırken gün
umudun genişleyen gözbebeklerinde:
Üç at;
kişneyecekti özgürlük türküleri söyleterek nalına...
Üç yaprak;
yere düşecekti hasret kalmak için dalına...
Üç telli saz;
ağlayacaktı karanlığın kahpe kurşunlarına...
Üç çiğdem;
üç çiğdem fışkıracaktı erişebilmek için yarına.