Savaştepe Şiiri - İsmail Sıkıcıkoğlu

Doğup büyüdüğümüz, doyduğumuz yersin sen.
Gönlümüzde sevgisi hiç bitmeyen yarsın sen.
Üstümüze hep yağan, erimeyen karsın sen.
Poyraz ayazlarında, savrulan Savaştepe.

Tarihin bakir senin, şanını pek bilen yok.
Yıllardır ağlıyorsun, gözyaşını silen yok.
Hiç gün yüzü görmedin, çekilmedik çilen yok.
Halkapınar çölünde, kavrulan Savaştepe.

Çomaklı’da yunana, göğüs germene rağmen.
Neyin var neyin yoksa, öne sermene rağmen.
Bütün iktidarlara, destek vermene rağmen.
Yolları yılan gibi, kıvrılan Savaştepe.

Değerini yitiren, ürün, hasat yüzünden.
Karşılıklı çekişme, kin ve haset yüzünden.
Vasıfsız siyasiler ve siyaset yüzünden.
Mahrum bir kasabaya, çevrilen Savaştepe.

Kimseye yük olmayıp, dayanıp yaslanmayan.
Kırılıp ezilse de, yine de seslenmeyen.
İhtişamı kalmamış, kökünden beslenmeyen.
Kuru bir çınar gibi, devrilen Savaştepe.
(onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)