Savaştan Kalan İnsancıklar

yakın, tüm infazlar,
insanlar, katliam yapıyor,
canice öldürmekten vazgeçmiyor,
durdurun..! tüm sevdaya direnenleri,
sorgulayın diretenleri,
günaha, kapı açan sefilleri..

ağlayan insanlara bir bak,
ne görüyorsun onlarda.?
kim bilir, ne cefalar çektiler bilinmeyen diyarlarda..

bilinmezlik, cehenneme atmıyor bizi,
sonralara atmak, yakıyor bizi..
dön etrafına bir bak,
ne görüyorsun.?
bir tarafta bağrı yanıklar,
şiirler yazıyor,
kimileri türkü yakıyor..

sevda kimin umrunda ki..
abdalları kimler anlar ki..
aşkı yaşatana değil, yaşayana sor..
aldatan, aşkı bilir mi ki.?

kim bilir, zehir olur kelimeler,
ok gibi saplanır gönüllere,
Ben, ne hata ettim şimdideyim,
yoksa, bilmediğim kadar çok mu.?
yoksa, az sandığım kadar hatalı miyim.?
ben, kendimi bildiğim kadar hatalıyım..

kaç yaşam gördüm,
kaç ömür tükettim,
kimlere ne söyledim, kim bilir..
unuttuklarım kadar çok,
bir daha incitmek mi.!
asla..! dibdeyim zaten en derinlerde..

tövbe eder insan,
aynı hatayı, tekrar etmek için,
soluduğum nefes kadar az ve kısa,
bugün varım, yarın yokum aslında,
ne olduğum gibiyim,
ne göründüğüm gibiyim aslında..