Savaştan Kaçan Yeğen Ve Ben

Gökyüzü Lacivert
Hava açık, gece ayaz
Rüzgar çıldırmış sanki
Vızıltısı avaz avaz
Sıra sıra dizilmiş buz sarkıtları
Demir parmaklık olmuş penceremde

Cam arkasındayım
Yuvam sımsıcak
Keyfim yerinde derken
Sokak lambasının dibinde
Bir kıpırtı görüyorum
Camı açıyorum
Dikkatle bakıyorum
Gözüme resmini çiziyor
Küçük yumurcak

Elleri donmuş
Yüzü buruşmuş
Dişiyle açıyor çöp poşetini
Naylonla sarmış bedenini

Hışırtılar arasından bir ses
İniltili bir ağlama duyar gibiyim
İçim elvermiyor daha fazla bakmaya
Kapatıyorum pencereyi perdeyi
Bir üşüme peydahlanıyor içimde
O fulu görünüş yer etmiş gözlerimde

Yatağa giriyorum yorgana sarılıyorum
Üşüyeni düşünüyorum
Halime şükrediyorum
Yinede üşüyorum
Bulaşıcı bir hastalık mı ki üşümek

Koca dünyada iki kişiyiz sanki
Sokakta savaştan kaçan yeğen
Ve sıcak yatağında üşüyen ben...

Ocak 2017