Savaşta Çocuk Olmak Şiiri - Sores Welat ...

SAVASTA COCUK OLMAK

Bu nasil bir dünya,
Nasil kara bir rüya,
Cocuklar mi agliyor,
Yoksa gök mü yariliyor?
...
Günese gülümseyen bakislar nerede,
Mavi deniz, bulutsuz gökyüzü nerede,
Hani nerede yesil zeytin, beyaz güvercin,
Nerede civil civil cocuk sesleri?
...
Nerede o sarki söyleyen kadin,
Nerede o is yapan adamin demir sesi,
Nerede meydanlar, kalabaliklar,
Nerede kuslarin doganin sesi?
...
Birden bir bombayla sustu herkes,
Kesildi tüm sesler,
Nesenin yerini cigliklar aldi,
Yardim isteyen bagrismalar,
Kabus musallat oldu her yana,
Savasin kazanani olurmu sanki,
Yikintilar, dagilan yasamlar oldukca,
Kan, aci, fetyatlar ve gözyaslari sel oldu,
Bir anda vicdanlar ve baris sarsildi.
...
Cocuklarin gülüslerinin söndürüldügü bir dünya,
Nasil sucsuz olur sessiz kalan herkes,
Empati yapsan n'olur,
Üzgün bir cocuga,
Bir tek gözyasina bile,
Daralmaz mi merhametli insan yüregi hic?
...
Tek tek tutup minik ellerinden,
Alip kucaklamak isterim,
Cocuk sen büyüdün mü,
Ne zaman, nasil, nicin, neden simdi,
Ah feryadina yardim edebilsem,
Keske simdi gecse, bitse artik bu kabus,
Birlikte gülümsesek günese.
...
Affet cocuk;
Bir boykot edebilmeyi bile beceremediler,
Bazilari sesini dahi cikaramadi,
Insanlik sinifta kaldi be cocuk.
Affet, affet, affet...
...
Ve bakiniyorum, daraliyorum
Gördügüm heryerde aynilar
Her yan aci ve keder,
Bir de artik;
Savasin ortasinda cocuklar hep yaslanmislar
Hemde daha hic büyüyemeden...

SWD

Yazar: Sores Welat Demir
Kitap-Film: Umut/Hope
Info: SWD Groups