Ne zaman bir uçak havalansa
haki renkli bir alanın renklerini taşıyan,
barışta belki silahsız
ama yapımında amaç
tam teşkküllü bir ölüm makinesi,
hep aklıma gelir
kaç çocuğun havaya savrulur ilaç parası?
Ne zaman bir tank görsem
dönüyor paletleri,
barışta bile olsa
içinde askerler
eller tetiklerde
tatbikat yahut savaşta
hep aklıma gelir
kaç çocuk aç kalacak bu defa?
Ne zaman bir silah patlasa
sivil yahut asker elinde
her kurşun kaç ekmek alır
fakir kulubelerin kursağından
kaç tebeşir parası atılır cana
yahut savaş eğitimine
Askerler var oldukça Dünya'da
savaşlar hep kapıda
eller tetiğin gözünde
paletler toprağı değil
henüz doğmamış çocukları öldürmekte aslında
Dünya'yı bilmeyen insanlar
silah için mahkum açlığa
yaşamak için aç kalmak zorundalar
açlık yaşamın sonu demek
ülkeler asker besledikçe
savaş tüccarları doymak bilmedikçe
Hiç umut yok yarınlarda
uçaklar yine havalanacak savaş kokularında
paletler dönecek canların teninde
toprak yerine
ve namlulara sürülen her kurşun
açlık olarak
cehalet olarak dönecek Dünya denen cehenneme
Sen her hangi bir yerdeki gözü yaşlı çocuk
ve sen o çocuğun çaresiz anası
ve de içinden ölmekte olan baba
beni bağışla hiç değilse
yediğim önümde
yemediğim ardımda
istediğimce gezme şansım var dünyada
ama bir şey gelmiyor elimden
senden yana
Dünya mitolojik bir canavar oldukça
sen ağlamaya mahkumsun çocuklarının ölümüne
kadınının gözlerinin önünde eriyen teninde uyumayı denemeye
kusura bakma DÜNYA
savaş bakanlıkları var
barışcıl denen sahtekar ülkelerde bile
insan kanı ile beslenmeye alışmış açlar doymadıkça
hayat şansı yok bu DÜNYA da sana
beline sahip çık
çocuk doğurma bu çöplüğe
bil ki aç kalacak
okulsuz kalacak mutlaka
Kayıt Tarihi : 19.7.2003 20:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!