hepsi ayrı ayrı düşüyor nedendir?
yalandır bu gülüşlerim yalan!
bunca insana ölüm nedendir?
bir harabenden arda kalan;
kundaktan bir yığın kefendir…
"vücuduma yediğim kesiklerden kanım akar,
kuru kalmış toprağım belki kanla sulanır."
ve o masum çocuk şaşkın şaşkın bakar:
"biricik hayat suyum acaba neden bulanır?
onlar minicik yüreğime neden çiviler çakar?"
hayalleri vardı belki resmini çizip boyamadı,
"ve her seferinde bir çelme daha yedik!"
o çocuk doğduğu yaşama doyamadı…
yüreğinde bombalarla açılan o gedik,
yerine asla bir şeyi koyamadı.
enkaz yığınları mı düştü aşına,
inan çocuk inan elbet kabul olur dileğimiz!
belki kan karışmış olabilir gözyaşına,
"biz isimsiz kahramanlarız bükülmez bileğimiz!"
asla kanmasınlar senin bebeklik yaşına.
"hiçbir zaman derdim olmadı; üç beş para için!
paramparça ettiniz dünyamı bölene kadar.
bilemezsiniz her yerim harabe: yara için,
kesikler atmaya devam ettiniz… kalbim ölene kadar,"
savaşa devam ettiniz bir zampara için.
Kayıt Tarihi : 11.5.2021 19:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evet, isyan. Savaşın her türlüsüne. Yetişkinlerin savaşında özellikle ölen çocukları için. İnsan olmanın ötesinde oluşturulmuş bütün şeylerin ürünüdür savaşlar. Ayrıca savaşlar sadece silahlarla da olmuyor. Bütün farklılıklarımıza "aynıların" ayrımcılıkla açtığı savaşlar var. Biz hiçbirinizden kabul görmek zorunda değiliz. Bütün bu yapay şeylerin, düşüncelerin, inanışların hepsinden sıyrılıp, ayrım olarak gözetilen bütün şeylerin çizdiği tüm sınırları ortadan kaldırıp yaşamak istiyorum. Üzerimizde sadece insanın kendi elbisesi olsun mesela. Bütün çıplaklığıyla, saflığıyla en temizinden yaşayalım. Farklılıkları da unutalım mesela, sadece insan olduğumuz aklımızda olsun. Sevgi olsun, sevginin hiçbir türlüsü kabul görmez olmasın. Savaşlara ara verilmesin. Savaşlar bitsin. Gerçi bütün bunların bir son bulacağına dair inancım da az. Ona susmak da gelmiyor içimden.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!