Barışın kanatları altında olsam kardeşim Zeynep ile, yüzümde yol tutmuş gözyaşları acıtmasa ruhumu.
Barışın kolları sarıp sarmalasa kardeşim Zeynep’i, beni. Ürkmesek! Yıkılmış yakılmış yok olmuş hatıraların içinde. Barış korkutsa onları, çatsa kaşlarını, annemi, babamı, arkadaşımı öldüren silahlı adamları. Gitseler uzaklara dönmeseler bir daha ve kardeşim Zeynep ile, tutunsak sımsıkı hayata ağlamasak, acı çekmesek. Çiçekler açsa, kuşlar şakısa, ayağımızda mayın patlar mı korkusu olmadan koşabilsek dağda bayırda… Sokaklarda şekerci amcanın sesi yankılansa feryatlardansa..Ve uyusak kardeşim Zeynep ile, uyandığımızda her şey gülümsese bize, acılarımıza merhem olsa, unuttursa kalbimizde ki o derin yaraların hatıralarını…
Barışın kanatları altında olsam kardeşim Zeynep ile, yüzümde yol tutmuş gözyaşları acıtmasa ruhumu..
Rukiye KoçKayıt Tarihi : 25.8.2013 02:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duyarlı yüreğin Var olsun Rukiye
TÜM YORUMLAR (2)