geceler hep karanlık olsada
güneş birgün aydınlatacaktır
yüreğimizi
çiçekler teker teker solsada
yeşerip filiz verecek
yüreğimdeki tomurcuklar
önce güneşin doğuşunu izleyecem
demir parmaklıklar ardında
karanlığa göz kırpmayacak
gözlerim
sonra seni düşleyecem
beynimin derinliklerind
dünyama ışık saçan
beyaz gelinlikler içinde
bazen içimi bir korku kaplıyor
uyanmak istemiyorum sonsuza dek
korkuyorum seni kaybederim diye
biliyorum şimdi hayal rüya diyeceksin
rüyalar sevginin ta kendisidir
düşlerse seni anlatıyor bana
sevgimin derinliklerinde
bazen kendi kendimi sorguluyorum
bir köşede sessizce
sana olan sevgimi insanlara olan sevgimi
yok olur kayıp olur diye çok korkuyorum
hani sende bilirsin
cephane olmadansavaş kazanılmazmış
sevgi olmadan da barış olmazmış
demekki hem yaşamı hemde ölümü
tadacaksın meğer ikiside kardeşmiş
tıpkı savaşla barış gibi
ama bense ölümün olmadığı
sevginin sevilmenin bir dünyasını
düşledim hep içimde
13.4.2008
Kayıt Tarihi : 12.4.2008 08:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!