Savaşın Zamanı Şiiri - İlkay Coşkun

Savaşın Zamanı

kusmakta gökyüzü, uyanmakta çocuk
yaşadığımız hep gelgeç bir arzuda
soğuk korku, sıcak umut ve savaş büyük
yaraların akranlığı dahi yenilmemişken
acıların tanıklığını böyle kim takar ki
başını okşayan elbet ölüm diyerek

avazlar gırtlağında, döşeğinde girye
dünya kavgasında istikamet eşiğinde
modern yıkımların korkusunu taşıyıp
tebelleş olan dövüşün avlağı dolacak
imdat sesinin saklandığı şafaklarda
her çığlığın, yeni yetimleri doğuracak

onmaz kösemen işgallerle heveskâr
yenilmek ne menem şey böyle nefsim
yeni yaralar ve gönüllerle dağlanacak
tüfengleri yağlayıp savaşmayalım asıl
bunu bilen düşman elbet epriyecek
gelsin artık bahar, karlar eriyecek

dünya bu, geçecek ömürde
kafasını önüne asan temaşa
som bir külçe harcayacaktır
bilafasıla yenilip içilen sofra da
herkes yeterince vakitlenecek
vicdan yoksulu olunmasa asla

İlkay COŞKUN
01.03.2022