Savaşın Sultanları Şiiri - Mustafa Bulan

Allah der: “Ey müminler! Ey İnsanlar!
Hep “erkekleri” anladılar bundan.
Ve kadınlara koyarak kurallar
Ettiler onlara hayatı zindan...

Kur’an mezarlık kitabı olurken
Rivayet din oldu; kadınsa hiçten...
Ve Kur’an dirileri uyarırken
Hiç konuşmadılar Yasin yetmiş’ten?

Mezardan, mevtadan zaman buldukça
Kadınlar için verildi fetvalar...
Halbuki kitap uyarmıştı hakça
Kadın, erkek kardeşti inananlar.

Nesibe, Esma, Atiye, Safiye...
Onlar Nebi ordusunda askerler!
Korkmadan gittiler bir çok cepheye!
Kıskandı onları nice erkekler!

Hatice Ana hem yaptı ticaret!
Yürüdü çöllerde makbere kadar.
Malını, mülkünü hep ettiler dert...
Fakat infakını konuşmadılar!

Bir bakalım İstiklâl Savaşı’na;
Saime Hanım’a, Kara Fatma’ya...
Çok var! Uzanır ta Terken Hatun’a!
Kadın layıktır her daim saygıya!

Çoğu erkek kaçarken harpten, cenkten
Onlar gönüllü gitti cephelere!
Kimi er, kimi çavuş, kimi teğmen...
Yakıştı mavzer kınalı ellere...

Elbet hepsi cepheye gitmediler.
Çoğu savaştı cephe gerisinde.
Mermiden, giyeceğe ürettiler.
Seferber oldular bağda bahçede...

Eş, oğul, baba, kardeş savaştalar...
Kadınlar taşıdı silah, cephane...
Bir yandan evde ocakta oldular
Hem baba, hem ağabi, hem de anne...

Şerife Bacı’ya bir bakın hele!
Örtmüştü mermilere hırkasını...
Son anda sarılmıştı bebeğine
Soğukta verirken soğuk canını!

Biraz konuşsak Doksan üç Harbi’nden;
Nene Hatun erkeklerin önünde...
O, Erzurum’da destanlar yazarken
Bebeğini bırakmıştı beşikte...

Rus Harbi’nde Erzurum yirmi binken
Nene Hatun direndi Erzurum’da!
Tam sekiz yüzbin nüfusa sahipken
Vahdettin teslim oldu İstanbul’da!

Üstelik padişahda vardı ordu!
Ve arkasında sekiz yüz bin nüfus…
Neden bu “cennetmekan” teslim oldu?
Cevabınız var mı, olmayın suspus!

Kadın yücedir yaşam duvarında!
Haddi aşmayalım karşılarında!
Erkeği de doğurur kadını da...
Ve doğurmakla kalmaz yaşatır da...

Pendik/10.02.2018