Saydım,onbinlerin üzerindeydi
Yeryüzünde uyuyanlar.
Arpacık taneleri gibi
Savrulmuş tenleri,
Çiçek görünümünde,
Her biri
Kangren olmuşcasına bir feryat, bir figan..
Hazan mevsimini beklemeden
Geçip gidiyordu kuşlar
Bu mevsimden solarak;
Vadesi dolan
Geçip gidiyor, bir ülkelerinden
Diğerine aldanarak,
Sarılıyor apaçık yaralar;
Yaralar bir açılıp,bir kapanıyor
Gençlik üzerinden sıyrılıp geçiyor,
Yada tam isabet etlere oklar!
Toprak üzerinden akıp,derin neşter kesikleri
Yüzeye çıkıyor
Nehir yataklarında,
Kabuslu uyanışlarla uykular bölünüyor;
Uykular bölünürken top sesleri yükseliyor,
Dev ışıklar süslüyor bedenleri,
Bunlar savaşın sancılı izleri,
Yıkanmıyor acı mürekkebi,
Yıkansabile çıkmıyor o adi lekeler..!
Şair Meral&Meri
20/06/2012/
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta