Savaşın Kanlı Gölgesi Şiiri - Şennur Yıl ...

Bir çocuk ağlıyor,
Duyuyor musun sesini?
Yıkılmış bir duvarı siper etmiş,
Minik gövdesi korkuyla titriyor.
Savaşın kanlı gölgesi üstüne çökmüş,
Anacığı son nefesini vermiş kollarında.
Yaşadığı dehşet o kadar büyük ki!
Feryadını duyan yok.
Bombalar patlıyor ardısıra.
Kurşunlar vızır vızır...
Tanklar geçiyor uğuldayarak,
Ağlıyor küçük çocuk.
Bir anası vardı oda yok şimdi.
Kim koklayacak onu 'kınalı kuzum' diye?
Kim koruyacak kurşunlardan.
Acaba, bir kahpe kurşun…
Onuda vuracak mı sırtından?
Oda, aynı sona yürüyor bilmeden.
Daha yedisinde oysa.
Ama korkudan ağarmış saçları,
Barut kokusundan bitmiş ciğerleri,
Buruş kırış olmuş taptaze teni,
Hiç bilmemiş çocukluğunu,
Büyümeden olmuş ihtiyar.
Kin kusan canavarlar,
Yutmuşlar çocukluğunu.
Hani sıcak yatağı,aşı,
Bilmiyor ki bunları.
Görmemiş,görememiş.
Cehennemin tam ortasına düşmüş,
Cennetten bir parça...
Umudu katık etmiş çaresizliğine.
Ağlıyor duvar dibinde kimsesizce.

(29.12.2007) Düzce