Savaşın Kangren Olmuş Yüzü

savaşın yüzü bu
morarmış insan yüzünden daha acı veriyor
çocukların oyunları bile eğlenceli değil
sedef tesbihlerini boyuna deviriyor kadınlar
üstüne umutsuz şarkılar söylüyor genç kızlar
ah dilara dilara
bağdat içimde bir yara

avuçlarım terledi
kısrak gibi atılmalıyım geceye
belki yorgun alnım serinler belki
belki yıldızlar kayar gönlümde
deli gibi olurum belki
ah dilara dilara
attılar beni zara

savaş kızgın bir çöl gibi dalgalanıyor
şehrin üstünde birkaç kuş
son dalışlarını yapıyorlar
aşkam mor ufuklar ötesine ağıyor
güneş yorgun terk ediyor
doğacak mı yarın yeni bir sancıyla
ah dilara dilara
çektiler beni dara

bağdat ürkek bir ceylan gibi şimdi
kaç kez yakıldığını unutmuş
hafızasını yokluyor nasırlı elleri
tırmalıyor bir şeyler içten içe
ah dilara dilara
körfez akıyor kapkara

bir lamba alevi gibi titriyor sokaklar
gecenin rengine bürünüyorlar
ölüm bile sessizce bekliyor bu şehirde
mermiler ıslık çalıyor
ah dilara dilara
attılar beni nara

ana yüreği gibi
yangın yeri yüreklerimiz
alev soluyoruz
biliyoruz ki solacak gülü
bağdat’ın kaçıncı kez
kaçıncı kez sesi kısılacak
biz duymayacağız feryadını
ölüm sessizliğini hala bozmadı
ah dilara dilara
elimden gelmez çara