Savaşın Çocukları

Terlememişiz!
Islak anlımız…
Bir çocuk oturmuş şakaklarımıza
dizleri göğsüne dayalı…

Hayır, hayır
ağlamamamışız,
Terlemiş ipekten saçlarımız;
Oysa onların hamalı değil omuzlarımız!

Perçemimize asılmış,
Üryan acılara âmâ vicdanlarımız…

Kanamamışız,
Kana ve sancıya kandığı kadar bir çocuğun!

Biz,
Çıngıraklı eteklerimiz
ve pembe koltuklarımızla
Bir suyun uyuduğu kadar
uyanmamışız!