Savaşın Çocukları Şiiri - Orhan Bircan

Bir el dokunur en hisli yanlarıma
Bir anne feryadı düşer yüreğime
Bir babanın çaresizliği
Vurur alnımın ortasından
Savaşların coğrafyasında
Küçücük elleri yumak yumak
çocuklar gelir aklıma
Gözyaşları süzülür bir annenin yüreğine
Kirlenen sadece ve sadece elleri
Yürekleri ak pak
Misket misket gözleri
Gülücükler saçar al al topraklara
Çocuk olmak
çocuk kalmaktır savaşların coğrafyasında

Kan dökmeye and içmiş
Kör vicdanların süngüsüyle
Toprağa düşer her bir çocuk
Anne yüreğiyle kefenlenir
Al kanlara boyanmış bedenleri.
Ağızları süt kokan çocuklar,
Kanatlanır anne kucağından cennete.
Çocuk olmak
Çocuk kalmaktır savaşların coğrafyasında

Kaç merminin hesabına
Yanar nice bedenler
Toprak bile merhamet etmişken
Kimyasallarla buharlaşan bedenler
Göklerden dökülen yağmurlara karışır.
Üzerimize acıyla düşer tane tane
Her tanesinde milyonlarca gözyaşı
Ve karışır toprağa edep ile
Beklediği tecellisidir hesap gününün
Çocuk olmak
Çocuk kalmaktır savaşların coğrafyasında.

(Ümraniye Belediyesi 16. Geleneksel şiir yarışmasında mansiyon ödülüne lâyık görülmüştür.)