Savaşın çocukları
Beynimizin arka odalarında yetişen zehirli bir çiçektir savaş!
Elleri barut kokan adamların, içlerinde birer şeytan..
Elleri çamurlu çocukların, gözlerinde yıkanmamış bir korku.. Elleri şefkat
kokan anaların, dillerinde acı bir feryat..
Ortadan ikiye bölünen babaların, yüreklerinde bir kalyon.. Ey tüm sahteliğiyle gerçek gibi duran hayal, çekil git!
Ey yıkılası dünya, kendine gel artık!
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Her satırı ayrı bir bam teli.
Biz bitiremedik savaşları.
Lâkin her doğan çocuk yeni bir umuttur;
Bizim beceremediğimiz şeyleri yapabilmek adına.
Ne yazık ki kaçınılmaz oluyor savaşlar; Bazen zâlime bazen de karanlığa karşı.
Kutluyorum Değerli Arkadaşım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta