Savaşın Çocukları Şiiri - Şebnem Ezik

Çocuk yüzlerdeki masum gülüşler nerede
Kahkahaları kaybolmuş haykırışların içinde
Yarınları barut kokularıyla aydınlanmakda
Ana kucağı yerine boş mezarlar dolmakda
Yumuk elleri kana bulanmakda
Bir yudum su için yüreği çırpınmakda
Savaşın çocukları
Size kim öğretti. Yalınayak gezmeyi
Şuursuzca baba diye seslenmeyi
Yırtık elbisesiyle
Kaldırım taşına uzanmış yatıyor
Daha ağzındaki emzik duruyor
Anası başucunda
Feryadıyla
Yer, gök inliyor
Yazıktır yazıktır sana çocuk
Yarınlarını alanlardan
Birgün hesap sorulur
Bir baba köşebaşında
Elindeki fotoğrafı
Göğsüne bastırmakda
Çocuğunu son yolculuğuna
Uğurlamakda
Yazıktır yazıktır bu çocuklara
Tanrının sunduğu hayatı
Savaşlar çalmasa
Çocuklar doyasıya yaşabilse
Cennet bahçelerinin yerine
Ana kucağında oynasa