Savaşın Çocukkanlığı

Gönlü güzel adamların
Ay yüzlü çocuklarından geliyordu bu ayak sesleri
Adım adım bir direniştir arşa yükselen
Kapitalist bir kavramın soğuk mengenesinde
Silkinipte sıçrayan bu güzel çocuklar
Kalplerine almadılar ceplerine doldurulmuş milyonları
Aldanmadılar gönül çelen bakışına dünyanın
Hatta ezildiler çoğu zaman bu emanet altında
Ama yılmadılar
Kaybettiklerine değilde kazanabileceklerine baktılar
Hayat öyle ki,
Nevri döner adamın kızılcık topacında
Yitirmişte kendini bulmaya meyleder
Meylder leylaya,suya,şaraba

Siz!
Samanlıkta yükselmiş şehir atmacaları
Değil miydiniz daha dün koca bir tezeğin altında
Karanlık olduğu vakit ortalığı aydınlatan
Karartanda sizlerdiniz ne tez unuttunuz?
Unuttunuz mu yetim yaşatmaya dahi dayanamadığınız mazlumları
Onları da siz
Onların hayatlarınıda siz kararttınız
Türlü bombalarla aydınlattınız kameri,evet siz aydınsınız
Nasıl vurdunuz renkli uçutmaları,
onlara nasıl kıydınız
Yardım konvoyları gönderdiniz,evet hep yardım severdiniz,yardım ettiniz
Peki neden bu insanları yardıma muhtaç hale getirdiniz?
Siz!
Bu mazlumları değil,kendi evlatlarınızı katlettiniz
Peki onlara nasıl kıydınız?
Kanlı ellerin masum çocukları onlarda güzeldir
İnanın hepsi melektir saf,temiz gelecek vadeden
Uçurtmaları vardır onlarında sarı,pembe,yeşil,kırmızı
Ve ne yazık ki kardeşleri can vermekte
Kapitalizmin babaları elinde

Adım adım bir direniştir arşa yükselen
Kapitalist bir kavramın soğuk mengenesinde

(29,01,2007)
05,38