Savaşın çocuğu Şiiri - Ömer Demir 2

Savaşın çocuğu

Ahhhh keşke yüreğimdeki kocaman yangınla ısıtsam,
Soğuktan titreyen minicik bedenini çocuk.
Affet demeye yüzümüz yok;
Kusursa boyumuzu çoktan aşmış.
Sana yıkık dökük bıraktığımız bu dünya bizim eserimiz.
Gözlerindeki hüzün, yüreğindeki acının da biziz sebebi.
Seyirci kaldık üzerine yağan bomba yağmurlarına.
Dinledik, alkış tuttuk sesine kaderinizi tayin eden zalimlerin.
Sustuk kabuğumuza çekilip;
Ve sustukça gömüldük bataklığında suskunluğumuzun.
Bizim göz yummalarımızla terketti güneş gökyüzünü.
Oysa mavi olmalıydı gündüzleri gökyüzü,
Güneş parlamalıydı tüm aydınlığıyla,
Kararmamalıydı top ve silahların dumanıyla.
Gece yıldızlar parlamalıydı birer elmas gibi,
Aydınlanmamalıydı her yer kurşunların ışığıyla.
Rahmet olmalıydı adı şimdi yollarını çamura bulayan yağmurun.
Ve kartopu oynarken üşümeliydi el ve ayakların.
Sıcacık olmalıydı huzur dolu evin,
Bir de baharı tatmalıydın doyasıya mevsimlerden.
Kırlarda koşup oynamalıydın korkmadan.
Sevinç dolu olmalıydı yüreğin,
Kahkaha atıp gülmeliydin her daim.
İzin vermedik çocuk.
Çok gördük sana mutluluğu.
Yaparak,
Susarak,
Göz yumarak yıktık,
Yok ettik hakkın olan her güzelliği.
Kana buladık rengini güllerin,
Soldurduk tüm çiçekleri.
Kuşları da vurduk, kelebekleri de.
Ölüm kokusunu sindirdik üzerine sen ve kaderdaşlarının.
Savaşın çocukları koyduk adınızı, bir anadan doğduğunuzu unutup.
Oysa hangi savaş ölüm yerine çocuk doğurmuştur?
Acı ve korkuyla tanıştırdık sizi yaşamdan önce.
Biz yükledik sırtınıza savaşın ağır yükünü.
Doğanızı çaldık,
Evlerinizi yıktık,
Aç bıraktık,
Anasız ve babasız bıraktık sizi,
Şefkati aldık, sevgiyi çaldık sizden.
Çaresizlik, tanıdığınız ilk yoldaşınız oldu mülteci kamplarında.
Hissettirmedik size en doğal hakkınız olan insanlık değerini.
Geleceğinizi ve umutlarınızı çaldık,
Hayallerinizi aldık sizden, kızarmadan yüzümüz.
Yok, o da yetmedi.
Yaşama hakkınızı aldık elinizden acımasızca.
Yazık ki ne yazık!
Utanıyorum çocuk, çok utanıyorum baktıkça o melek gibi masum yüzüne.
Şimdi senin bedenin titriyor ya orada,
Benim yüreğim yangın yeri.
Sendeki hüznün kederi bıçak gibi saplanıyor kalbime çocuk.
Affet diyemem ama,
Ne olur boğma beni o yaş dolu gözlerinin derinliğinde.