Savaşım Şiiri - Ümmühan Yaşar

dostum
dostum ya benim
sen bilirmisin hani o gün
senden ayrılacağım gün vardı ya hatırlarsın
ne gündü ama
saçma gelecek belki ya
ben taşa kesildim o gün
ayrılığın en acısız geçsin diye
diyeceksin saçma dedin ne diye
bilmiyorum işte öylesine saçma dedim
benim için anlamlı olan başkası için anlamlı değil
o yüzden saçma dedim
ama biliyorum
senin için de saçma değil
kollarımız son kez sarmalarken vücudumuzu
aklımızdan bu son günümüz demek geçmişti
hadi kandırmayalım kendimizi
ama son dediğin nedir ki
başlangıcın kendisi
işte ben o gün bir daha aslaları geçirirken aklımdan
yine görüşeceğiz demiştim.
avutmuştum seni kendimi
hala görüşeceğiz....
oysa çok kere elvedalarla bitirdik cümlelerimizi
o gün aslında çizmiştik elvedayı ama kendimizi inandırmadan
söylemeden...
korkuyorduk ikimiz de belli. bu gidiş sonları gösterirken
kendine iyi bak derken
sen ve ben yalandan gülümsüyorduk birbirimize
dik durmamız gerekliydi dik ve güçlü
hayatın bitmez yokuşları ve savaşları yorarken ikimizi
mertçe ayrılmasını da biliriz diyorduk
ama aptalca birbirimizi üzerek...
büyük gibi davranan iki çocuk
yetişkin gibi davranan iki çocuk
sanki kime bu öfkemiz... kime karşı kazandık... mertçe ayrılalım derken
tavşan dağ hikayesini atladık...
yollarımız ellerimiz ayrılırken ne geçirmiştik aklımızdan
o gün iki öfkeli kalp ayrı ayrı yollanırken ne geçirmiştik aklımızdan
sen işine ben yoluma
herkes kendi dünyasına...
sözde herkes mutlu huzurlu... bu da bitti ohhh
öyle derken geride bıraktığımız yarımlar aklımıza ne çabuk geldi.
daha sınırı aşmadan hüzüne bulanmış iki yorgun kalp yeter büyük numaraları
güçlü numaraları demez mi?
söylenmemiş çok söz,yaşanmamış çok duygu paylaşılmamış özeller...
dur dedi dur... henüz erken sınırı aşmadan dön!
ama hayır inadına ileri bakan gözler inadına arkasına bakmayan gözler...
tavşan dağ hikayesi hala unutulmuş ama gerçekler unutur mu?
gerçekler bırakır mı? kimyalar ayırır mı?
işte o gün daha önceden becerdiğim oyunum işe yaramadı...
taşa kesilen kalbim paramparca olarak yolun yarısında dağıldı
ve sen alıştığın sistemde devam ederken
göz yaşları yolları ıslattı
tavşan dağ dediğin nedir ki?
aptalça davranmanın beledi aptalça gözyaşı dökmek
geriye dönüp yeniden koşsaydım kollarına ne olurdu sanki...
inan dostum... cesaret savaşta cesurca öne atılmak değilmiş sadece
dönme diyen gururu yenip geriye dönmekmiş!
yapma diyen dili yerinden sökmekmiş...
unut diyen kalbi sevgiye gömmekmiş...