Savaşım Şiiri - Halil Kıvrık

Bu evreni;
birde elimi
terk ettim
kendimde oldum-da
neler olmadı ki!

yürek alınyazımda künye.

o sefil
düşüncesiz içgüdüsel komut
tüm bataryalar öldünüz
şartlı rekfleks çekecek tetiği emeksiz
ilk soğukluk parmak uçlarından başladı.

kalelerine saldırarak savruldum
savaşla barış yüzyüze
bencilsizliğim kanayacak
Beyni duygularım darmadağın miğfer delik
Rüzgar çıkıyor aklımdan
bu evreni fark ettiğimde

Düşman satın aldığı cephesinde
esir düştüm
Vereceğin acıları bekliyorum
yanım,yönüm Barış
nefes alan ölüler,
Aşksız canlar son kalede

Güvercin gübresiyle çiçekler solmakta.